کوچکترین سیاره شناخته شده کدام سیاره است؟
تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۵۵۹۸۲
طبق اکثر استانداردها، زمین کوچک است و بزرگترین سیاره منظومه شمسی مشتری است و بیش از ۱۳۰۰ سیاره زمینی میتوانند در داخل آن قرار بگیرند، اما زمین کوچکترین سیاره منظومه شمسی نیست و پس از اینکه پلوتو در سال ۲۰۰۶ بر روی یک سیاره کوتوله فرود آمد، این عنوان به عطارد رسید. اما آیا سیارات کوچکتری وجود دارد؟ اگر چنین است، آیا سیارهای را میشناسیم؟
در گزارش وبسایت فضایی سبیس آمده است که شناسایی سیارات فراخورشیدی بسیار کوچک، یا سیاراتی که به دور ستارگان دیگر میچرخند، بسیار دشوار است، اما از بین سیاراتی که دانشمندان کشف کرده اند، کوچکترین آنها Kepler ۳۷-b است که دانشمندان در سال ۲۰۱۳ با استفاده از دادههای تلسکوپ کپلر کشف کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
توماس بارکلی، اخترفیزیکدان در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا و اولین نویسنده مقاله سال ۲۰۱۳ که برای اولین بار این سیاره را شناسایی کرد، گفت: ما تعداد نسبتاً زیادی از اجرام به اندازه زمین پیدا کردیم، اما نه خیلی کوچکتر از آن. این چیز عجیبی است.
مانند تمام سیارات فراخورشیدی کشف شده توسط تلسکوپ فضایی کپلر، Kepler ۳۷-b با استفاده از تکنیکی به نام روش گذر کشف شد. هنگامی که سیارات دور به دور ستارههای خود میچرخند، از مقابل ستارههای خود عبور میکنند و باعث کم نور شدن ستاره میشوند. در خصوص ستارگان و سیارات موجود در مکان درست نسبت به منظومه شمسی ما، دانشمندان میتوانند کم نور شدن سیاره را تجزیه و تحلیل کنند و نه تنها وجود سیاره، بلکه برخی از خواص آن، مانند مادهای که از آن ساخته شده، فاصله آن از ستاره و اندازه آن را استنباط کنند.
همانطور که از نامش پیداست این سیاره فراخورشیدی کوچک به دور ستاره کپلر-۳۷ که حدود ۲۰۹ سال نوری از زمین فاصله دارد، میچرخد. Kepler-۳۷ همان نوع کلی ستاره خورشید است، اما کمی کوچکتر و سردتر است.
این سیاره همچنین میزبان سه سیاره دیگر است، اگرچه هیچ کدام به بزرگی کپلر ۳۷-b نیستند. برای تأیید اندازه کپلر-۳۷ و در نتیجه اندازه کپلر ۳۷-b، بارکلی گفت که تیمش از روش اختر لرزه شناسی استفاده کردند، روشی که بر مبنای تجزیه و تحلیل نوسانات درخشندگی طبیعی ستاره عمل میکند.
Kepler ۳۷-b سنگی است و بسیار نزدیکتر به ستاره در مقایسه فاصله زمین یا حتی عطارد به خورشید است، بنابراین کپلر ۳۷-b تنها ۱۳.۴ روز زمینی طولمی کشد تا به دور ستاره خود بچرخد. احتمالاً سطح بسیار ناهمواری دارد و اتمسفر ندارد..
اما آیا کپلر ۳۷-b واقعا یک سیاره است؟ بارکلی گفت که مطمئناً شبیه هیچ یک از سیارات منظومه شمسی نیست، و در واقع، تعریف سیاره عمدتاً متناسب با منظومه شمسی ما طراحی شده است.
به گفته اتحادیه بین المللی نجوم، یک سیاره باید به دور یک ستاره بچرخد، به اندازهای بزرگ باشد که شکل کروی ایجاد کند، و مدار و ناحیه اطراف آن عاری از هر گونه اجرام با اندازه مشابه باشد.
بارکلی گفت که در مورد سیارات فراخورشیدی، گفتن قطعی آن دشوار است، و ممکن است به ویژه دشوار باشد که بدانیم آیا یک سیاره فراخورشیدی واقعاً در حال پاکسازی زبالهها و اجرام با اندازه مشابه از مدار خود است یا خیر.
او گفت: این کار به اندازه کافی بزرگ است و به اندازه کافی جذابیت دارد و این سیاره به اندازه کافی به ستاره خود نزدیک است که بتواند منطقه برخورد را تخلیه کند بنابراین با هر تعریفی مطمئناً سیاره در نظر گرفته میشود.
بارکلی گفت که اگرچه Kepler ۳۷-b عنوان "کوچکترین سیاره" را برای بیش از یک دهه حفظ کرده است، اما این عنوان را برای همیشه حفظ نخواهد کرد.
از زمان بازنشستگی تلسکوپ فضایی کپلر در سال ۲۰۱۸، دانشمندان راههای جدیدی را برای شناسایی سیارات فراخورشیدی ابداع کردهاند، از جمله تلسکوپ فضایی رومی نانسی گریس، که بارکلی دانشمند عملیات آن است.
این تلسکوپ که قرار است تا می ۲۰۲۷ به فضا پرتاب شود، از تکنیکی به نام میکرولنزینگ، نوعی عدسی گرانشی، برای یافتن سیارات فراخورشیدی استفاده خواهد کرد.
رویدادهای میکرولنز زمانی اتفاق میافتند که گرانش ستاره، نور یک ستاره پسزمینه دور و نامرتبط را خم میکند. اگر همترازی کامل باشد، ستاره نزدیکتر به عنوان عدسی به ستاره پسزمینه عمل میکند و نور آن را بزرگنمایی میکند.
اگر نزدیکترین ستاره یک سیاره داشته باشد، نور حتی بیشتر تقویت میشود و دانشمندان میتوانند ارتفاع دقیق نور را تجزیه و تحلیل کنند تا خواص هر سیاره فراخورشیدی را که به دور ستاره نزدیکتر میچرخند، استنباط کنند.
منبع: الیوم السابع
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی فناوریمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: سیارات سیاره زمین سیارات فراخورشیدی فضا سیارات فراخورشیدی دور ستاره منظومه شمسی یک سیاره
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۵۵۹۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رصد عنکبوت در سیاره سرخ
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، مدارگرد مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا، عکس جدیدی را از ویژگیهای کوچک و تاریک سیاره سرخ ثبت کرده که به عنکبوت شباهت دارند.
بررسیهای صورت گرفته از تصاویر مذکور، این ویژگیها را مانند گروهی عنکبوت نشان میدهد که در منطقهای از مریخ موسوم به اینکا سیتی (Inca City) واقع در نزدیکی قطب جنوب سیاره سرخ در حال حرکت هستند و اگرچه در روز زمین بارشهای مداوم شکوفا شدن گلها را در پی داشته اما، در سیاره سرخ شاهد لشگر عنکبوتها هستیم.
این ویژگیهای کوچک و تاریک از میان شکافهای سطح مریخ جوانه میزنند. دانشمندان میگویند، این پدیده زمانی ظاهر میشود که نور خورشید بهاری بر لایههای دی اکسید کربن که در زمستان تاریک مریخ رسوب کردهاند، میتابد.
براساس بیانیه آژانس فضایی اروپا، یخ دیاکسید کربن به نوبه خود در لایه زیرین سطح مریخ به گاز تبدیل میشود و درنهایت تجمع حاصل از آن به شکل یخ ضخیم درمیآید.
گاز آزادشده، غبار تیره را از زمین زیرین خود به سمت بالا میبرد و در نهایت گرد و غبار را وادار میکند تا پیش از نشستن روی سطح، مانند آب فورانکرده از یک آبفشان، از لایههای بالایی یخ پرتاب شود. این امر، ساختارهای ترکخورده و عنکبوتمانند را در اندازه ۴۵ متر تا یک کیلومتر ایجاد میکند.
منطقه موسوم به اینکا که به طور رسمی با نام «آنگوستوس لابیرینتوس» (Angustus Labyrinthus) شناخته میشود، شبکهای خطی و تقریباً هندسی از برآمدگیها مانند آنچه که روی زمین است را به نمایش میگذارد و بخشی از یک ویژگی دایرهای به عرض تقریبی ۵۳ مایل (۸۶ کیلومتر) است.
مقامات سازمان فضایی اروپا در بیانیهای گفتند: ما هنوز دقیقاً مطمئن نیستیم که منطقه اینکا چگونه شکل گرفته، ممکن است تپههای شنی در طول زمان به سنگ تبدیل شده باشند. شاید موادی مانند ماگما یا ماسه از میان صفحات شکسته سنگ مریخ به بیرون نفوذ کرده و این منطقه شکل گرفته است.
جدیدترین تصاویر از این منطقه توسط دوربین استریو با وضوح بالا مدارگرد مارساکسپرس در ۲۷ ماه فوریه حدود دوماه پیش هنگام فصل پاییز مریخ ثبت شده است.
انتهای پیام/